شرکتهای استفاده کننده از روش قوس الکتریکی برای تولید مقاطع نیمه ساخته فولادی (نظیر بیلت و اسلب) به ترتیب حجم تولید «فولاد» ، «فخوز» ، «هرمز» ، «کاوه» ، «ارفع» ، «فخاس» و «فولاژ» هستند.
ظرفیت تولیدی این شرکتها در بازه 550 هزار تا بیش از 7 میلیون تن متغیر است. بنابر اطلاعات موجود، الکترود گرافیتی خریداری شده در سال 95 در محدوده 2500 دلار به ازای هر تن بود. از آنجایی که خرید این ماده اولیه به صورت تدریجی با قراردادهای چندساله منعقد میشود؛ موجودی انبار این محصول به صورت میانگین وزنی لحاظ شده و در هنگام مصرف قیمتگذاری میشود.
خبرها حاکی از آن است که شرکتهای فولادی خود را برای عقد قرارداد خرید جدید این محصول آماده میکنند. رشد قیمت تا 10 برابر این محصول بسته به میزان مصرف الکترود برای هر تن شمش فولاد، هزینه تولید را به طرز محسوسی افزایش میدهد. در جدول زیر در دو سناریو برای میانگین موجودی انبار الکترود گرافیتی در سال 97 و دلار میانگین 4800 تومانی، میزان کاهش سود را بررسی کردهایم. توجه به این نکته خالی از لطف نیست که شرکتهای کوچکتر با سرمایه کمتر به دلیل اثر مستقیم این سرفصل بر سود خالص، از این منظر بیشتر متضرر خواهند شد. شرکتهای صادرکننده مقاطع نیمه ساخته فولادی توانایی جبران بخشی از این کاهش سود را با افزایش تاثیر دلار بر فروش محصولات خود خواهند داشت و این موضوع نیز نباید دور از نظر باشد.
نکته مهم و قابل توجه نهایی این است که هرچه موجودی انبار این ماده اولیه در حال حاضر بیشتر باشد، سرعت اثرگذاری افزایش قیمت قراردادهای جدید کمتر شده و میزان تاثیر بر سودآوری شرکتهای مرتبط کاهش مییابد. (سود شرکتهای صادرکننده با افزایش نرخ ارز افزایش قابل توجهی خواهد داشت)
جدول فوق در شرایط یکسان و با فرض موجودی انبار صفر الکترود گرافیتی و عقد قرارداد جدید (تمام موجودی انبار از خریدهای جدید تامین شود) در دو سناریو منظور شدهاست. (بدترین حالت برای اثرگذاری افزایش قیمت الکترود گرافیتی)