به گزارش «دنیای بورس»، مجوز افزایش سرمایه 70 درصدی ریل پرداز سیر از محل مازاد تجدید ارزیابی دارایی ها صادر شد . با عنايت به اينکه کل مبلغ افزايش سرمايه از محل مازاد تجديد ارزيابي دارائيهاي استهلاک پذير مي باشد، توجه سهامداران و سرمايه گذاران را به تأثيرات افزايش سرمايه بر هزينه استهلاک سالهاي آتي شرکت (افشا شده در بيانيه ثبت افزايش سرمايه) جلب مي نمايد. در همین حال مجوز افزایش سرمایه 134 درصدی فنرسازی خاور از محل مازاد تجدید ارزیابی دارایی ها نیز صادر شد.
پیش تر در دور اول افزایش سرمایه از ناحیه تجدید ارزیابی ها 3 شرکت صنایع غذایی مینو شرق، نوش مازندران و گلوکوزان جزییات افزایش سرمایه خود را اعلام کردند. همچنین گروه صنایع کاغذ پارس هم افزایش 314 درصدی از ناحیه تجدید ارزیابی دارایی ها را رو کرد. گزارش توجیهی هیئت مدیرة به منظور پیشنهاد افزایش سرمایه از مبلغ 2,355,596 ریال به مبلغ 9,758,157 ریال از محل مازاد تجدید ارزیابی دارایی ها به منظور اصلاح ساختار مالي که در تاریخ 1398/10/24 به تصویب هیئت مدیره رسید و جهت اظهارنظر به حسابرس و بازرس قانونی ارسال شد.
درباره تجدید ارزیابی دارایی ها در این روزها
ولید هلالات، تحلیلگر بازار سهام در یادداشتی درباره تجدید ارزیابی نوشته است:
در روز گذشته و روز جاری، چندین شرکت مجوز افزایش سرمایه از تجدید ارزیابی دریافت کردند و یا هیات مدیره آن ها پیشنهاد افزایش سرمایه خود را به سهامداران اعلام نمودند.
نکته جالب این است که اتفاقا شرکت های سودآور، گوی سبقت را در بحث تجدید ارزیابی از سایرین ربوده اند. به بیانی، در سال های گذشته شرکت های زیان ده و مشمول ماده 141 تجدید ارزیابی دادند اما حالا شرکت های سودده هم در پی این مساله هستند.
در مباحث مالی می دانیم که اهمیتی ندارد قیمت یک برگ سهام شرکت چه عددی باشد بلکه با اهمیت است که ارزش کل بازار یا مارکت شرکت چه میزان است لذا در مباحث تحلیل بنیادی سهم 500 ريالی با 50.000 ريالی تفاوتی ندارد بلکه به p.e و ارزش کل بازار شرکت و نظایر آن اهمیت می دهند.
اما در بخش واقعی بازار، قیمت یک برگ سهام بسیار مهم است. ما اهالی بازار علاقه مندیم یک میلیون برگ سهام شرکتی را خریداری کنیم و ترجیحا قیمت آن به ارزش اسمی نزدیک باشد تا اینکه 10 برگ سهم شرکتی را به قیمت هر برگ 100هزار تومان خریداری کنیم. این بحث اندکی روانی است اما جالب است که وقتی سرمایه گذار سهام شرکتی زیان ده در محدوده کمتر از ارزش اسمی را خریداری می کند، احساس بهتری دارد و خود را در حاشیه امن می بیند.
بر این اساس در دیدگاه تحلیل بنیادی گران بودن به معنای بالای ارزش ذاتی بودن است اما در کف بازار بورس، گران بودن یک معنای اسمی دارد مثلا سهم 5000تومانی گران است اما سهم 50 تومانی را می خریم چون حس می کنیم کف قیمتی بسته است و به قول بازاری ها، "پایین خاصی ندارد"
مخلص کلام اینکه، طی سال های گذشته نرخ رشد در بورس بسیار بالا بوده، این نرخ رشد واقعی نیست بلکه به دلیل رشد تورم و دلار است. قیمت یک برگ سهم عموم شرکت ها چندین برابر ارزش اسمی است اما وقتی تجدید ارزیابی بدهند، چون قیمت رقیق می شود، سرمایه گذارها با نگرانی کمتری نسبت به سهامداری اقدام می کنند و به لحاظ روانی اتفاق خوبی برای بازار است.
یک باور چارتیست ها این است که سهام پس از ایجاد یک شکاف قیمتی، گپ ناشی از افزایش سرمایه را می بندد. در ایران این باور کاملا درست است چون توجیه بنیادی هم دارد. تورم در بلند مدت منجر به رشد اسمی می شود لذا قیمت سهام حتی اگر سودآوری رشد نکند به دلیل تورم و رشد سایر سهام، به مرور افزایش می یابد ازین جهت گپ افزایش سرمایه در بلند مدت بسته می شود حتی اگر در میان مدت نشود!
نتیجه اینکه اپیدمی تجدید ارزیابی در بازار آن هم برای سهام شرکت های سودآور که ریسک اندکی دارند، رویداد فوق العاده خوبی است ازین جهت که قیمت سهام را رقیق می کند و در میان مدت جلوی اصلاح را می گیرد و در بلند مدت فضای رشد ایجاد می کند.
