به گزارش «دنیای بورس»، دنیای اقتصاد نوشت: روز گذشته بار دیگر سهامداران بورس روبه روی ساختمان مجلس شورای اسلامی تجمع کردند. حالا کمکم تعداد تجمعکنندگان در حال افزایش است. حتی آنها گروهی هم در پیامرسان واتساپ راهاندازی کردهاند و از این طریق با یکدیگر در ارتباط هستند.
در این گروه درباره محل تجمع، ساعت تجمع و اینکه شعارهای روی پلاکاردها چه چیزی باشد و نکاتی از این دست بحث و گفتوگو میکنند.
اما نکته قابلتوجه در تجمع روز گذشته سهامداران بورس که حالا چند روز است بهطور مداوم ادامه دارد، حضور پیدا کردن محمدرضا پورابراهیمی، نماینده مجلس در بین معترضان بود. اتفاقی که بعد از برگزاری تجمعهای پیدرپی، اولین بار بود که یک نماینده مجلس به میان معترضان میآمد. او که رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس است، دو روز پیش در گفت وگویی بیان کرده بود منفی ماندن بورس برای کل کشور هزینه دارد و اینکه لازم باشد تغییرات مدیریتی در بازار سرمایه را پیگیری میکنیم. صحبتهایی که مورد توجه سهامداران فعال در شبکههای اجتماعی قرار گرفته بود و البته مخالفان و موافقانی هم داشت.
دیروز همچنین محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در صفحه شخصی خود در توییتر، نوشت: « تصمیمات ما در حوزه مسکن، بورس، گمرک، کالاهای اساسی، نظام بودجهریزی، سوداگری و دلالی در بازارهای ارز و طلا و خودرو، بیتفاوتی نسبت به گرانی و رها کردن بازار، به پاستور، بهارستان، بابهمایون و میرداماد ارتباط دارد نه به جورجیا و میشیگان و آریزونا. به مردم آدرس غلط ندهید!» نکته جالبتوجه در این توییت رئیس مجلس، استفاده از هشتگ آدرس غلط بود.
هشتگی که کنایهای به صحبتهای رئیس دولت در مهرماه و در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا بود که بیان کرده بود: «آدرس غلط به مردم ندهید؛ ریشه مشکلات، واشنگتن دیسی است. مردم باید در این سالها خیلی راحتتر زندگی میکردند. مردم اگر لعن و نفرین دارن برای گرانی اجناس، آدرسش آمریکاست.» همانطور که در هفتههای گذشته در این ستون، با توجه به اظهارنظرها و رصد شبکههای اجتماعی و گروههای پیامرسان پیشبینی کرده بودیم، بورس و اتفاقی که برای سهامداران افتاده است، تبدیل به ابزاری برای قدرتنمایی و دعواهای جناحی شده است.
از یک طرف رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در میان معترضان حاضر میشود و پای صحبتهای آنها مینشیند. از طرف دیگر در همان روز رئیس مجلس شورای اسلامی درباره بورس و مشکلات اقتصادی صحبت میکند و کنایهای هم به صحبتهای رئیس دولت دوازدهم میزند. با این همه اما کاربران در فضای شبکههای اجتماعی خیلی به این موضوعات اهمیت نمیدهند. آنچه برایشان اهمیت دارد سرمایههایی است که وارد بورس کردهاند و بابت از دست دادنشان نگران هستند.
اما این موضوع به این معنا نیست که جروبحثهای جناحی از چشم افراد فعال در شبکههای اجتماعی دور بماند. خیلی از کاربران روز گذشته درباره نوشته رئیس مجلس در توییتر، با یکدیگر بحث میکردند. از نوشتههای عدهای اینطور بر میآمد که صحبتهای قالیباف، نوشداروی بعد از مرگ سهراب است. آنها این مساله را مطرح میکردند که چرا همان زمان که صداوسیما، دولت و سایر نهادها مردم را به حضور در بورس دعوت میکردند، صحبتی نکرد.
برخی میگفتند بورس تبدیل به دریاچهای گلآلود شده است که هرکس به دنبال منافع خودش در آن است و کسی به فکر مردم نیست. در مقابل هم بودند افرادی که این صحبتهای رئیس مجلس و حضور رئیس کمیسیون اقتصادی در بین معترضان را اتفاقی مثبت میدانستند که ممکن است روزهای خوشی پیش روی بورس و سهامدارانش باشد. اما روز گذشته اتفاق دیگری هم افتاد که باعث شد انتقادها و گلایهها از دولت بار دیگر تند و تیز شود.
ماجرا هم از این قرار بود که عرضه سهام عدالت تا اطلاع ثانوی متوقف شد! همین یک خط خبر کافی بود تا حجم زیادی نوشتههای انتقادی در رابطه با سیاستهای اقتصادی و سهام عدالت و... در شبکه اجتماعی توییتر و پیامرسان تلگرام دیده شود.
اتفاق جالبتوجه در این میان مقایسه دولت دوازدهم با دولتهای نهم و دهم بود. کاربرانی در این رابطه مینوشتند که آن دولتها سهام عدالت را به صورت رایگان در اختیار مردم گذاشتند ؛ اما این دولت سهامداران خرد را نادیده گرفت. در گروههای پیامرسان تلگرام که فعالان سیاسی و اقتصادی حضور دارند، موضوع جدیتر از این صحبتها بود.
اکثر آنها در صحبتهایشان از این مساله مینوشتند که نباید اسیر هیجانات و اتفاقات لحظهای در شرایط فعلی کشور بشویم. مسالهای که مطرح میکردند هم از این قرار بود که دولت به شدت زیر فشار و هجمه است و این اتفاقی عادی نیست. اشاره آنها بعضاً به اظهارنظرهای رئیس مجلس، تجمعهای اعتراضی سهامداران بورس، اتفاقاتی که در فضای بورس در حال افتادن است و نکاتی از این دست بود.
در نهایت موضوعی که در اکثر پیامهای افراد دیده میشد، توجه به این مساله بود که بیاعتمادی در فضای جامعه موج میزند و این مساله دیگر مختص به قشر یا شهر خاصی نیست، بلکه تمام اقشار و اکثر شهرهای کشور را در بر گرفته است و باید برای آن چارهای اساسی اندیشیده شود.