به گزارش «دنیای بورس»، از چند سال پیش همزمان با سیاست گذاری های دولت مبنی بر فروش اموال و دارایی های مازاد بنگاه ها، خودروسازان هم در خط مقدم این سیاست قرار گرفتند و بسیاری از آن ها در راستای چابک سازی شروع به فروش اموال و دارایی های مازاد کردند. همسو با این برنامه اما موضوع افزایش سرمایه ناشی از تجدید ارزیابی دارایی ها برای ارزیابی مجدد دارایی ها که به قیمت دفتری به ثبت رسیده بودند، ضروری تلقی شد.
با توجه به مشمول شدن خودروسازان ایران خودرو و سایپا در ماده 141 قانون تجارت که نشان از زیان بالای بنگاه ها دارد، ضرورت تجدید ارزیابی دارایی ها ضروری تر جلوه می نمود و دولت برای اجرای این سیاست خودروسازان را ملزم به اجرای افزایش سرمایه از ناحیه تجدید ارزیابی ها کرد. حالا اما پس از چند سال کش و قوس و معافیت های مالیاتی ناشی از تجدید ارزیابی دارایی ها به نظر می رسد که تجدید ارزیابی دارایی ایران خودرو در مرحله پایانی خود باشد؛ به طوریکه نامه نگاری کارشناسان رسمی دادگستری درباره ارزیابی شرکت های زیرمجموعه ایران خودرو هم در تایید این اقدام هاست.
فرشاد مقیمی، مدیرعامل ایران خودرو هم در دو روز گذشته تاکید کرده بود که افزایش سرمایه ناشی از تجدید ارزیابی دارایی ها به زودی اتفاق می افتد. مقیمی حتی از آمادگی همکاری با شرکت کشتیرانی («حکشتی») از برنامه تولید روزانه دو هزار دستگاه خبر داده است. ایران خودرو اما هنوز در کدال اطلاعیه ای منتشر نکرده است. سایپا دیگر خودروساز هم قبلا از افزایش سرمایه ناشی از تجدید ارزیابی دارایی خبر داده بود.
- آنچه باید درباره تجدید ارزیابی دارایی ها بدانیم
شهرام صفوی سهی| کارشناس بازار سرمایه (منبع بورس پرس)
به‌کارگیری افزایش سرمایه در صنایع از محل تجدید ارزیابی ماشین آلات یا زمین کارخانه را با مثال بیان می کنیم. در نظر بگیرید 15 سال پیش تصمیم گیری شده کارخانه ای با سرمایه گذاری 10 میلیون دلار راه اندازی شود و نرخ دلار در زمان گشایش اعتبار ارزی حدود 800 تومان بوده است. بنابراین کارخانه با هزینه سرمایه گذاری 8 میلیارد تومان راه اندازی شده و هم اینک نیز به تولید ادامه می دهد.
فرض کنید در این سال ها پس از کسر هزینه استهلاک و کسورات قانونی با درخواست سهامداران بخش قابل توجهی از سودهای سالانه تقسیم شده باشد. طبیعی است که بعد از پانزده سال کارخانه مستهلک شده و ماشین آلات تولید با فناوری روز دنیا فاصله دارد و کیفیت نیز با محصولات جدید قابل رقابت نیست.
تصمیم داریم با سرمایه گذاری جدید مجددا ماشین آلات کارخانه را بازسازی کنیم اگر قیمت ماشین آلات جدید با صرف نظر از تورم جهانی همان 10 میلیون دلار باشد با دلار 3500 تومانی حدود 35 میلیارد تومان سرمایه گذاری جدید لازم داریم درحالی که ذخیره استهلاک کارخانه تنها 8 میلیارد تومان است. بنابراین نوسازی کارخانه با چالش آورده سهامداران مواجه می شود.
یک راه حل این است که سالانه ارزش روز ماشین آلات کارخانه در محاسبه استهلاک سالانه لحاظ شود تا بتوان ضمن تقسیم سود کمتر بین سهامداران، مالیات کمتری نیز به دولت پرداخت کرد و پس از 15 سال، ذخیره استهلاک کافی برای نوسازی کارخانه داشت.
ولی متاسفانه در ایران به دلایلی که باعث زیان یک صنعت و عقب ماندگی آن از فناوری روز دنیا شده، توجهی ندارند و برای اصلاح صورت های مالی به سراغ تجدید ارزیابی دارایی ها روی زمین می روند تا مبادا استهلاک کارخانه ها افزایش یابد و از این طریق صورت های مالی را مجددا آرایش بهتری کنند ولی این گونه روش های حسابداری کمکی به حل مشکلات ساختاری صنعت نخواهد کرد.
پیشتر در «دنیای بورس» خوانده بودید: