عمده بازار محصولات فولاد خوزستان را بازارهای صادراتی تشکیل می‌دهد. در سال 96، «فخوز» بیش از 55 درصد اسلب و 78 درصد شمش بیلت و بلوم خود را در این بازارها به فروش رسانده است. این مساله خود حکایت از اهمیت دو عامل "قیمت فولاد" در بازارهای شرق آسیا (به عنوان نرخ مرجع) و نیز "نرخ دلار" در سودآوری این شرکت دارد.
رصد روند نرخ فروش محصولات این شرکت نشان از آن دارد که قیمت در بازارهای داخلی و صادراتی نهایتا به هم‌گرایی قابل‌اتکایی می‌رسند؛ با این حال تعیین دستوری نرخ ارز و اعمال محدودیت در تعیین نرخ فروش محصولات در بورس کالا می‌تواند فشار قابل‌ملاحظه‌ای بر سود این شرکت و دیگر شرکت‌های فولادی وارد کند.
از آن‌جا که تردید جدی نسبت به امکان تداوم این روند وجود دارد، به نظر می‌رسد پایه‌گذاری مفروضات تنها بر مبنای داده‌های فعلی به منظور حصول برآورد از سودآوری شرکت در سال پیش رو، چندان تصمیم صحیحی نباشد. به همین دلیل در این گزارش سود هر سهم فولاد خوزستان در چندین سناریو مورد بررسی قرار گرفته است.
در این سناریو‌ها سودآوری شرکت بر اساس دو متغیر اساسی برآورد شده: میزان حجمی تولید محصولات و میانگین نرخ فروش شمش (در بازار داخلی و صادراتی).
در رابطه با حجم محصولات فرض شده است که این شرکت تمامی حجم تولید محصولات فولادی خود در سال جاری را به فروش برساند. بدین ترتیب سه حالت کلی برای مجموع حجم تولید اسلب و بیلت در سال 97 فرض شده است (این عدد در سال 96، 3 میلیون و 765 هزار تن بوده است). در رابطه با نرخ فروش نیز فرض شده است که میانگین سالانه نرخ بیلت معادل 95 درصد متوسط نرخ اسلب باشد.
با توجه به جدول فوق و مبنا قرار دادن مفروضات فعلی به نظر می‌رسد سود 120 تومان به ازای هر سهم را می‌توان به عنوان مبنای برهه‌ای از سود «فخوز» در سال جاری در نظر گرفت.
نکته دیگری که در رابطه با سود فولاد خوزستان اثرگذاری قابل‌ملاحظه‌ای خواهد داشت هزینه مصرف الکترود گرافیتی است؛ که این عدد در مقایسه با سال گذشته رشد شدیدی خواهد داشت. پیش از این «دنیای بورس» در گزارش‌های جداگانه و همچنین گزارش‌های مربوط به دیگر نمادهای فولادی به شرح این مساله پرداخته است و همچنان مطالعه این مطالب به مخاطبین توصیه می‌شود.
در این‌جا به ذکر این مساله کفایت می‌کنیم که به ازای تولید هر تن فولاد، 2.5 کیلوگرم الکترود گرافیتی مصرف می‌شود و در سناریوهای فوق نرخ هر تن الکترود گرافیتی در حدود 15000 دلار فرض شده است. بنابراین هزینه مصرف الکترود گرافیتی نیز با رشد نرخ دلار افزایش خواهد یافت.
برای مثال، در حالتی که حجم تولیدات فولادی این شرکت در سال جاری 3.7 میلیون تن باشد و نرخ دلار را 4200 تومان در نظر بگیریم این مقوله هزینه‌ای در حدود 615 میلیارد تومان بر سود عملیاتی این شرکت وارد خواهد کرد.
همچنین باید در نظر داشت که شرکت فولاد خوزستان اخیرا در راستای تکمیل زنجیره ارزش خود اقدام به خرید 67 درصد از سهام شرکت صنعتی و معدنی توسعه ملی کرده است و کارخانجات این شرکت ظرفیت تولید 2.5 میلیون تن ماده مصرفی در سال را داراست. این خطوط هم‌اکنون در فاز بهره‌برداری آزمایشی قرار دارند؛ لیکن با ورود خود به فاز تکمیلی می‌توانند نزدیک به 40 درصد از گندله مصرفی «فخوز» را به صورت درون مجموعه‌ای تامین کنند. این مساله می‌تواند خود را در کاهش هزینه مواد مصرفی نشان دهد؛ با این وجود با توجه به عدم بهره‌برداری قطعی، این مساله در محاسبات فوق لحاظ نشده است. فولاد خوزستان در راستای کاهش هزینه‌ها و نیز افزایش تولید طرح‌های توسعه دیگری نیز در دست اقدام دارد که از آن جمله می‌توان به خرید فولاد اکسین توسط این شرکت اشاره کرد.