مجمع عادی سالانه کارخانه‌های کابلسازی ایران با حضور 80 درصد سهامداران برگزار شد. در این میان البته در پایان مجمع، شرکت اعلام کرد «بایکا» در سال مالی منتهی به 30 آذرماه سال 96 نزدیک 167.2 تومان زیان ساخت.
گزارش هیات مدیره
بر مبنای گزارشی که هیات مدیره در خصوص عملکرد یکساله ارایه داد، در سال منتهی به 30 آذرماه سال 96 نزدیک 13 درصد کاهش درآمدهای عملیاتی در مجموعه رخ داد که به خاطر رکود بازار بود. از دید هیات مدیره همین موضوع باعث شده 5 میلیارد تومان زیان عملیاتی شود. حجم فروش افت کرد و تولید محصول‌های شرکت هم 4 درصد نسبت به سال قبل کاهش داشت. به دنبال زنجیره اتفاق‌ها البته این موضوع‌ها ایجاد هزینه‌های سربار و جذب نشده را در پی داشت.
در این میان هزینه‌های توسعه در شیراز و نیز عدم تعدیل پرسنل در این شکل‌گیری وضعیت موثر بود. هیات مدیره بر مبنای گزارشی که ارایه کرده امیدوار است در سال مالی آتی با افزایش تولید در شیراز و فروش زمین تهران زیان انباشته پوشش داده و روند سوددهی شرکت آغاز شود.
برخی از ایرادات حسابرسی به صورت‌های مالی سال گذشته همانند افشای انواع محصو‌ل‌ها، تاییدیه‌های واصل نشده و مدیریت اموال در سال مورد گزارش رفع شده یا در حال رفع هستند که این موضوع باعث شد از 9 بند حسابرسی گزارش سال قبل 7 بند به کلی حذف شده و در 2 بند دیگر ارقام مربوطه تعدیل شود.
گزارش هیات مدیره که توسط محمد علیمرادی؛ مدیرعامل «بایکا» قرائت شد، هزینه‌های مالی در سال مورد گزارش به رقم 1.3 میلیارد تومان رسید که نسبت به سال گذشته 2 برابر شد اما در عوض تمام تسهیلات بانکی در آبان‌ماه تسویه شد. شرکت با مدیریت ضایعات و پایش هزینه‌های تولید می‌تواند در شروع تولید در کارخانه شیراز از هزینه‌های تولید به میزان قابل توجهی بکاهد.هیات مدیره امیدوار است همزمان اقدام به تعدیل نیروها متناسب با تولید کند. تعدیل نیرو تاکنون به خاطر ملاحظات محلی صورت نگرفته بود اما مجموعه امیدوار است با تمهیدات انجام شده این کار در سال جاری صورت گیرد و هزینه‌های پرسنلی کمتر شود.
بر مبنای صحبت‌های مدیرعامل تمام محصول‌های تولیدی شرکت با کاهش میزان فروش مواجه شد، به جز فیبر نوری که رشد 7 برابری در فروش داشته است. البته فروش کابل نوری 7 درصد از فروش کل شرکت بوده که با راه‌اندازی خط تولید فیبر نوری در شیراز امیدواری‌ها بر این مبناست که بتوان تولید بیشتر و در نتیجه سود بیشتری برای شرکت ایجاد کرد زیرا دستگاه‌های تولید فیبر نوری خودکار بوده و به نیروی انسانی کمتری نیاز دارند.
کارخانه‌های کابلسازی ایران از ابتدای سال مالی دچار مشکلات نقدینگی در خرید مواد اولیه مس شد و تقریبا 6 ماه اول سال مالی تولید چندانی نداشت. از فروش زمین کارخانه تهران حدود 25 میلیارد تومان در پایان سال مالی پیش‌پرداخت دریافت شد که با استفاده از بخشی از آن تسهیلات بانکی تسویه و بخشی از آن هم برای تهیه سرمایه در گردش استفاده شد.
علیمرادی به ترکیب فروش محصول‌های شرکت اشاره کرد و اینکه سه محصول «کابل مسلح و سربی»، «کابل‌های فشار متوسط و قوی» و «کابل‌های فشار ضعیف و افشان» بیش از 90 درصد از کل فروش را تشکیل می‌دهد. 7 درصد از فروش هم به فیبر نوری اختصاص دارد.
رشد نرخ مس سبب افزایش میانگین 22 درصدی در بهای تمام‌شده تولیدات شد و البته نقطه سر به سر شرکت، تولید ماهی 250 تن کابل مسی است. ظرفیت اسمی محصول‌های اصلی شرکت 17500 تن است که البته با ظرفیت عملی معادل 10 هزارتن تفاوت قابل توجهی دارد و از همین ظرفیت تنها 2100 تن در سال مورد گزارش تولید شد. در فیبر نوری ظرفیت اسمی کارخانه 20 هزار کیلومتر است که در سال مورد گزارش 305 کیلومتر تولید شد.
مدیرعامل در گزارش خود از برنامه‌های آتی شرکت در سه بند نام برد:
الف) افزایش حضور در مناقصات
ب) اصلاح ساختار واحدهای فروش و بازاریابی
ج) بازنگری و اصلاح فرآیند تولید به منظور کاهش بهای تمام شده که البته این روند دو سه ماهی است شروع شده است.
گزارش حسابرس
گزارش حسابرس «بایکا» مشروط با 4 بند شرط اعلام شد. براساس بند 4 (بند شرط) اعلام شد حدود 650 میلیون تومان بدهی‌های راکد و سنواتی و 2.7 میلیارد تومان هم بدهی‌های سررسید گذشته در ارتباط با صاحبان سهام در حساب‌ها موجود است. هیات رییسه در این خصوص گفت: 650 میلیون تومان مزبور بدهی مالیاتی و بیمه بود که در سال مالی جاری تسویه شد. مبلغ 2.6 میلیارد تومان در حال بررسی بوده و احتمالا یک میلیارد تومان از آن کم و پس از تعیین مبلغ دقیق، تسویه می‌شود.
بر مبنای بند 6 (بند شرط) 450 میلیون تومان بدهی شرکت به بستانکاران متفرقه از حساب‌های شرکت خارج و با هزینه‌های شرکت تهاتر شد. هیات مدیره در این خصوص نیز می‌گوید: طلبکاران مشخص نبودند و راهی جز این نبود.
بر مبنای بند 10 (تاکید بر مطلب خاص) در سال مالی قبل 25 هزار مترمربع از زمین‌های شرکت در شیراز به دو نفر از سهامداران واگذار و علی‌رغم شناسایی سود حاصل از آن در حساب‌ها، مبلغ مبایعه نامه تسویه نشد. بر مبنای صحبت‌های هیات مدیره مطابق مبایعه‌نامه باید در زمان مشخصی زمین به نام خریداران منتقل می‌شد که به خاطر در رهن بودن زمین و عدم توانایی شرکت در کسب رضایت بانک، انتقال امکان‌پذیر نشد. در نتیجه مبایعه‌نامه باطل شده و البته هیچ خسارتی به خریداران از این بابت پرداخت نشد. سود شناسایی شده در سال قبل در سال مالی آتی (منتهی به 30 آذرماه سال 97) در حساب‌ها برگشت داده خواهد شد.
براساس بند 13 (بند بازرسی) شرکت زیانی بیش از 2 برابر سرمایه ثبت شده دارد و مشمول ماده 141 قانون تجارت است. مدیرعامل در این باره عنوان کرد: با توجه به فروش زمین کارخانه تهران و با ثبت آن در صورت‌های مالی سال آینده، زیان انباشته پوشش داده می‌شود و از شمول ماده 141 خارج خواهیم شد.
پرسش و پاسخ
زمان تحویل زمین: هیات رییسه در برابر این پرسش که پیش دریافت فروش زمین به جز تسویه تسهیلات بانکی در چه زمینه‌هایی خرج و زمان تحویل زمین کی تعیین شده است؟ می‌گوید: از 25 میلیارد دریافت شده بابت زمین، 5.4 میلیارد تومان صرف تسویه تمام تسهیلات بانکی شرکت و 6.8 میلیارد تومان پرداخت بدهی‌ها به اداره مالیات و بیمه و مانند آن شد.
در این میان البته 2 میلیارد تومان دارایی‌های ثابت خریداری شد که بخشی از مطالبات 5 میلیارد تومانی سهامداران تسویه و حقوق معوقه پرسنل هم پرداخت شد. در مجموع حدود 5 میلیارد تومان از این پیش پرداخت در حساب‌های شرکت موجود است. هفته گذشته در دفترخانه انتقال سند کارخانه بنام خریدار انجام و باقیمانده وجه معامله هم دریافت شد.
دریافت این مبلغ به صورت 10 میلیارد تومان نقدی و 18 فقره چک بصورت ماهانه حدود 1.2 میلیارد تومان بود که نخستین چک در ابتدای خرداد سررسید می‌شود. تاریخ تحویل ملک 20 مردادماه سال 97 خواهد بود که تا آن زمان امید است ماشین‌آلات از کارخانه تهران به شیراز منتقل شود.
تولید فیبر نوری: در همین حال البته یکی از سهامداران در خصوص اینکه آیا امکان رسیدن به ظرفیت اسمی در تولید فیبر نوری وجود دارد؟ گفت: بلی امکان آن وجود دارد، اما تنها مشکل نقدینگی مورد نیاز برای واردات مواد اولیه است که امید است بتوان بر آن فایق آمد و تولید را بالا برد.
رقبای ما (مانند کابل شهید قندی («بکام») و دیگران) نیز در تولید فیبرنوری همین مشکل را دارند زیرا مصرف‌‌کننده اصلی فیبر نوری یعنی مخابرات ایران و ارتباطات زیرساخت پس از تحویل فیبر نوری به صورت مدت‌دار تسویه را انجام می‌دهند، در حالی که مواد اولیه تولید فیبر نوری باید از خارج وارد شده و هزینه بالایی دارد.