انتخاب: عفيف دياب در الجزیره نوشت: نخست وزیر لبنان، سعد الحریری، با وجود تمام روابط سیاسی اش، در برابر تظاهرات گسترده مردمی، راهی جز استعفا در برابر خود ندید؛ استعفایی که به عقیده تحلیلگران، لبنان را وارد تنگنای تازه ای می کند.
در ادامه این مطلب آمده است: استعفای حریری و قبول آن از سوی میشل عون، در زمان سختی برای رئیس جمهور لبنان و جریان حزبی اش، جنبش امل، المستقبل و همچنین، حزب الله اتفاق افتاد. نضال خالد، تحلیلگر سیاسی، ضمن بیان این مطلب، در گفتگو با الجزیره افزود: با استعفای دولت، دبیر کل حزب الله که روی پایداری حریری حساب کرده بود، متحمل زیان شد.
به دور از محاسبات سود و زیان، این سوال مطرح می شود که پس از استعفای تحت فشار حریری، لبنان به کدام سو می رود؟
امین قموریه، تحلیلگر سیاسی در گفتگو با الجزیره می گوید: یکی از بارزترین ننایج جنبش مردمی در لبنان، به جز سقوط حکومت، از میان رفتن صلح سیاسی بین عون و حریری است که سه سال پیش اتفاق افتاد و منجر به رسیدن عون به ریاست جمهوری گردید.
وی می افزاید: تزلزل این صلح و قرار گرفتن رابطه حریری و حزب الله در معرض شکست، آن هم پس از سازش نسبی که به آن دست یافته بودند، باعث پیچیده شدن صحنه سیاسی در لبنان می شود.
قموریه معتقد است که بازگشت حریری به ریاست حکومت پیش رو، طبق شروطی که دارد، یا تشکیل حکومتی دیگر به دور از حریری، هر دو موانعی در برابر خود دارد.
اما تنگنای سیاسی جدیدی که در روزهای اینده لبنان به خود خواهد دید، چگونه است؟ ابراهیم حیدر، تحلیلگر مسائل سیاسی معتقد است که لبنان وارد یک مرحله سیاسی جدید شده است که مدتی طولانی ادامه یافته و بر بحرانهای مالی و اقتصادی لبنان می افزاید. امروز، این نگرانی وجود دارد که شاهد برخورد سیاسی جدیدی در لبنان باشیم و بار دیگر به صف آرایی های سیاسی شبیه به آنچه بین دو محور 8 مارس و 14 مارس وجود داشت، بازگردیم.
در رابطه با تشکیل حکومت جدید پس از استعفای حریری، حیدر می گوید: ما در بحران بزرگی هستیم و فعلا نمی توانیم در مورد تشکیل حکومت به همان روال سابق، صحبت کنیم.
وی تاکید کرد که اکنون، دو گرایش در بین برخی ارکان قدرت در لبنان وجود دارد؛ توافق سریع برای تشکیل حکومت و واگذاری مسئولیت آن به حریری و دیدگاه دیگری که موافق واگذاری مسئولیت تشکیل دولت به حریری، نیست.
حیدر معتقد است که این دو طرح، لبنان را وارد شرایط سختی می کند و باعث بروز مشکل سیاسی بزرگی می شود که بار دیگر صف آرایی های سیاسی را به صحنه باز می گرداند؛ که در این میان، جنبش مردمی بزرگترین بازنده خواهد بود.