ایرنا: رسول خلیفه سلطانی در خصوص آمار تولید محصول‌های فولادی در۱۰ ماهه سال ۹۷ اشاره کرد و گفت: در این مدت تولید کل محصول‌های فولادی با هفت درصد افزایش در مقایسه با مدت مشابه سال ۹۶ به ۱۷ میلیون و ۵۷۲ هزار تن رسید.
به گفته وی در مدت یاد شده تولید تیرآهن با افت هفت درصدی در مقایسه با ۱۰ ماهه ۹۶ به ۸۳۹ هزار تن، تولید میلگرد با افزایش ۲۲ درصدی به ۶ میلیون و ۳۱۲ هزار تن، ورق گرم با افزایش ۲ درصدی به ۶ میلیون و ۵۷۰ هزار تن، ورق سرد با افزایش هفت درصدی به ۲ میلیون و ۸۸ هزار تن، ورق پوشش دار با افت هشت درصدی به یک میلیون و ۱۵۴ هزار تن و سایر محصول‌های فولادی با افت ۱۳ درصدی به ۶۰۹ هزار تن رسید.
خلیفه تصریح کرد: تا پایان دی ماه ۹۷ تولید محصول‌های فولاد میانی افزایش ۱۳ درصدی را تجربه کرد و به ۲۰ میلیون و ۶۷۹ هزار تن رسید که مشتمل بر افزایش ۱۸ درصدی بیلت و بلوم و افزایش ۶ درصدی اسلب است. همچنین تولید آهن اسفنجی در این مدت با افزایش ۱۸ درصدی در مقایسه با ۱۰ ماهه ۹۶ به ۲۱ میلیون و ۹۶۴ هزار تن رسید.
وی تاکید کرد: این آمارها در مقایسه با متوسط جهانی افزایش تولید فولاد که رقمی بین پنج تا ۶ درصد است، چشمگیر بوده و نشان دهنده توسعه این صنعت است.
این مقام صنفی یادآور شد: به دلیل شرایط رکود داخلی، کاهش ساخت و سازها و کاهش درآمدهای افراد، مصرف داخلی محصول‌های فولادی نیز کاهش یافته، اما در مقابل، کشورهای عراق، افغانستان و سوریه با رشد شرایط ساختمان سازی، نیازمند این محصولات هستند.
وی بیان کرد: نرخ ارز از آغاز پارسال تاکنون افزایش سه برابری را تجربه کرده، بنابراین با ارزان شدن فولاد ایران صادرات آن توجیه پیدا کرده است.
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران ادامه داد: اکنون فولاد چهار تا پنج هزار تومانی در هر کیلو، با قیمت کنونی ارز کمتر از نیم دلار ارزش دارد، در حالی که در روزهای آغازین پارسال با قیمت حدود سه هزار تومانی و نرخ ارز سه هزار و ۷۰۰ تومانی، دو سوم دلار ارزش داشت.
وی یادآوری کرد: ظرفیت تولید فولاد کشور سالیانه ۲۵ میلیون تن و نهایت مصرف داخلی آن ۱۲ میلیون تن است، این یعنی ۱۳ میلیون تن ظرفیت صادراتی وجود دارد؛ بر این اساس در سال ۹۸ باید به گونه‌ای عمل کنیم که صادرات‌مان افزایش یابد.
این مقام صنفی پیش بینی کرد که سال آینده نیز این صنعت بتواند روند امسال تولید و صادرات خود را حفظ کند.
بازگشت ارز حاصل از صادرات
خلیفه به مقایسه ۲ صنعت پایه‌ای فولاد و نفت و پتروشیمی پرداخت و گفت: هزینه ارزبری صنعت نفت و پتروشیمی به دلیل استهلاک کم خطوط تولیدشان پایین است، اما در صنعت فولاد حدود چهار برابر است که بیشتر شامل هزینه انواع نسوزها در کوره‌های بلند یا کوره قوس الکتریک، هزینه الکترودها و گرافیت‌ها می‌شود.
به گفته وی به‌طور تقریبی ۲۵ درصد هزینه های تولید در صنعت فولاد وابسته به ارز است، بنابراین واحدهای تولیدی که یک چهارم تولیداتشان را صادر می‌کنند نمی‌توانند ارزآوری آنچنانی داشته باشند.
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: واحدهای بزرگ فولادی که بیش از ۲۵ درصد تولیداتشان را بتوانند صادر کنند، می‌توانند ارزآور بوده و قادر به بازگرداندن بخشی از درآمدهای خود به سامانه نیما هستند.
وی به‌طور نمونه از فولاد خوزستان یاد کرد که با صادرات بیش از ۵۰ ردصد تولیدات خود قارد به ارزآوری برای کشور است، اما در مقابل فولاد مبارکه یا ذوب آهن که به‌طور عمده به تامین نیاز داخل پرداخته و کمتر از ۲۵ درصد محصول‌هایشان صادر می‌شود، پس از تامین مواد اولیه خارجی دیگر ارزی برایشان باقی نمی‌ماند.
خلیفه گفت: با توجه به مصارف ارزی، صنایع فولادی نمی توانند سالیانه بیش از ۷۰۰ میلیون تا یک میلیارد دلار ارزآوری داشته باشند، همچینن باید به این نکته توجه داشت که همه شرکت‌های بزرگ فولادی بورسی و سهامی عام‌اند و حساب و کتاب‌هایشان بطور شفاف هر ماه در بورس ارایه می‌شود، بنابراین با اطمینان می‌توان گفت که مازاد ارز صادراتی شان به سامانه نیما باز می‌شود.
وی در عین حال تصریح کرد: موضوع معافیت از عرضه ارز به سامانه نیما تا سقف یک میلیون یورو سبب شده تا برخی بازرگانان محصول‌های فولادی را به صورت ریالی از کارخانه‌ها خریده و بدون هماهنگی با تولیدکننده صادر کنند و ارزشان را به نیما بازنگردانند.
این مقام صنفی هشدار داد: تداوم این شیوه به معنای ارزان فروشی محصول‌ها در بازار جهانی است و هرچند این انجمن به وزارت صنعت پیشنهاد کرده که فقط تولیدکنندگان مجاز به صادرات باشند، اما تاکنون پاسخی در این خصوص دریافت نشده است.
قیمت فولادی‌ها در داخل گران نیست
وی بیان کرد: با وجود سه برابر شدن نرخ ارز در ماه‌های گذشته، همچنان قیمتی که به مصرف کننده داخلی داده می‌شود گران نیست.
خلیفه شرایط ۶ ماه پیش را یادآور شد که دولت به فولادسازان اجبار کرد محصول‌هایشان را در بورس با قیمتی مشخص بفروشند، اما شاهد بودیم قیمت‌ها در بازار ۲ برابر شد، زیرا با این تثبیت قیمتی، رانتی ایجاد شد که فقط به جیب دلالان و تجار رفت.
وی با بیان اینکه قیمت محصول‌های فولادی در تعادل با قیمت های جهانی مشخص می‌شود، تاکید کرد: حتی قیمتگذاری محصول‌ها با دلار ۱۳ هزار تومانی ارزان فروشی است، به همین دلیل شاهد هجوم دلالان به بازار و صادرات ارزان آن به بازارهای جهانی هستیم و در حقیقت فولاد را در بازار جهانی حراج کرده‌ایم.
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: بزرگترین ضربه تحریم، کوچک شدن سفره مردم و بخش مولد صنعتی است که در این شرایط بالاجبار ارزش پول پایین می آید؛ این مساله هزینه‌های تولید را افزایش می‌دهد.
لزوم کنترل کارت‌های بازرگانی
وی از نبود کنترل بر کارت های بازرگانی انتقاد کرد و گفت: در این شرایط شاهدیم کارت‌های اجاره‌ای به دست مردم و حتی تجار عراقی و افغانستانی می‌رسد که می‌توانند در شرایط نابسامان کنونی، محصول‌های فولادی را ریالی خرید کرده و به راحتی صادر کنند.
خلیفه ادامه داد: کارت های بازرگانی که شنیده می‌شود دارندگان آنها سالیانه تا یک میلیون یورو می‌توانند صادرات انجام دهند، علاوه بر آن هیچ مالیات و حقوق ورودی پرداخت نکرده و به بازگشت ارز به سامانه نیما متعهد نیستند، بخشی از مشکلات را رقم زده و فساد زیادی ایجاد کرده است.
برنامه‌های سال ۹۸
وی اشتراک پذیری بیشتر زنجیره فولاد با انجمن های صنفی و اتاق های بازرگانی با هدف دستیابی به اهداف بالاتر و کوچک شدن دولت، فعالسازی کمیته ای با هدف توسعه بومی‌سازی فناوری و ایجاد صندوق پژوهش و فناوری با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و صندوق نوآوری و شکوفایی، همچنین توسعه استانداردهای فولاد با همکاری سازمان ملی استاندارد ایران را از جمله مهمترین برنامه‌های سال ۹۸ این انجمن برشمرد.
آمارها نشان می دهد، اکنون ایران به عنوان دهمین فولادساز جهان محسوب می‌شود و ظرفیت این بخش به رقم ۳۵ میلیون تن رسیده و تا دستیابی به سطح پیش‌بینی افق چشم انداز ۱۴۰۴ (ظرفیت ۵۵ میلیون تنی) افزون بر ۲۰ میلیون تن اختلاف وجود دارد.