جیسون بوردوف / استاد دانشگاه کلمبیای آمریکا
رویترز: دو سال پیش، یعنی زمان ریزش قیمت نفت، سازمان کشورهای صادرکننده نفت (OPEC) گزینه عدم کاهش تولیدات را انتخاب کردند. در آن دوران بسیاری از کارشناسان، این اقدام را به منزله خداحافظی با اوپک ارزیابی کردند. اما تصمیم چهارشنبه اوپک مبنی بر کاهش تولیدات روزانه به میزان 2/1 میلیون بشکه، نفس تازه‌ای در این سازمان دمید.
زکی یمانی، وزیر نفت عربستان سعودی یک بار در دهه 1980 با کاهش شدید تولیدات به منظور افزایش قیمت‌ها، سهم بازار خود را از دست داد. سهمی که احیای آن برای سعودی‌ها بسیار دشوار بود. بنابراین، عربستان تمایلی ندارد که این اتفاق مجددا تکرار شود. بنابراین، در شرایطی که بسیاری از کشورها نظیر ایران (پس از رفع تحریم‌ها)، روسیه، مکزیک و آمریکا (با توجه به برنامه‌های افزایش تولید این کشورها) تمایل برای رشد تولیدات دارند، کاهش سقف تولیدات اوپک در نشست هفته گذشته با چالش‌های زیادی مواجه است.
اما شکست استراتژی عربستان برای حذف تولیدکنندگان شیل آمریکا و هم‌زمان کاهش روند رشد تقاضا، به ویژه از سوی چین، از جمله مواردی بودند که تصمیم اعضای اوپک برای کاهش تولیدات را حمایت کردند. بنابراین و با توجه به ضعف اقتصادی اعضای اوپک به ویژه عربستان این اعضا را برای حمایت از قیمت‌ها مجاب کرد.
در این شرایط، بسیاری معتقدند تولیدکنندگان شیل طی سال‌های اخیر هزینه تولید خود را به شدت کاهش داده‌اند و با افزایش احتمالی قیمت‌ها می‌توانند به سرعت به بازار برگردند. هرچند عدم قطعیت‌های بسیاری در این خصوص وجود دارد، اما باید دید سرعت بازگشت نفت شیل و روند رشد تقاضای نفت در دنیا چگونه خواهد بود و آیا تصمیم اوپک می‌تواند میزان درآمدهای اعضای این سازمان را حداکثر کند یا اینکه آنها سهم بازار را به تولیدکنندگان آمریکایی واگذار می‌کنند.
به هر حال، توافق اوپک در وین یادآوری می‌کند که همکاری این سازمان می‌تواند شرایط را به نفع بهبود درآمد تولیدکنندگان نفت تغییر دهد. بنابراین، گرچه میزان کنترل اوپک بر بازار نفت کاهش یافته است، اما تحلیل‌هایی که از مرگ اوپک دم می‌زنند کاملا اغراق‌آمیز است.