متال بولتن: انتخاب دونالد ترامپ به سمت ریاست جمهوری ایالات متحده و وعده‌های مطرح شده از سوی وی مبنی بر سرمایه‌گذاری یک تریلیون دلاری طی برنامه‌ای 10 ساله در زیرساخت‌های آمریکا در ابتدا تبدیل به عامل محرک قوی در بازار محصولات صنعتی به ویژه فلزات پایه و فولاد تبدیل شد اما به نظر می‌آید که بسیاری از تحلیلگران نسبت به تاثیرگذاری واقعی این برنامه در بازار فلزات چندان خوش بین نیستند.
اولین مساله‌ای که مورد تردید قرار گرفته، حجم بسته محرک اقتصادی در زیرساخت هاست. کاترین تامپسون، مدیر عامل شرکت تحقیقاتی صنعت ساخت و ساز تامپسون ریسرچ در این زمینه اعلام کرده در گفتگویی که خود وی با یکی از مشاوران ترامپ داشته از مشاور رئیس جمهور شنیده است که حجم این بسته اقتصادی در نهایت می‌تواند در سطح 500 میلیارد دلار باشد.
موضوع مهم دیگر نیز سهم ایالات متحده در مصرف جهانی فلزات پایه و فولاد به حساب می‌آید. اد مایر، تحلیلگر شرکت خدمات مالی اف‌سی استون با اشاره به سهم 8 درصدی ایالات متحده در مصرف جهانی مس در مقابل سهم 50 درصدی چین در مصرف این محصول، تاثیر برنامه‌های ترامپ در تحریک بازار فلزات را چندان با اهمیت قلمداد نمی‌کند. وی وضعیت مشابهی را نیز برای بازار فولاد متصور است.
در عین حال موضوع مهم دیگری که در این زمینه مد نظر قرار دارد، نحوه تامین مالی پروژه‌های زیرساختی مد نظر ترامپ است. بر اساس جزئیات اندکی که تاکنون از سوی ترامپ و تیم اقتصادی وی در زمینه برنامه سرمایه‌گذاری زیرساخت‌ها مطرح شده، قرار است شیوه سرمایه‌گذاری مشترک دولت و بخش خصوصی در این زمینه استفاده گردد و در عین حال با استفاده از سیستم مالیاتی کسری خنثی و ارائه مشوق‌های مالیاتی به سرمایه‌گذاران در این پروژه ها، منابع لازم در این زمینه جذب شود. این درحالی است که بسیاری از تحلیلگران شیوه تامین مالی مذکور را اثربخش ارزیابی نمی‌کنند. گوردون جانسون، تحلیلگر ارشد آکسیوم کپیتال در این زمینه عنوان می کند آنچه مد نظر ترامپ است مشابه آن چیزی است که پیش‌تر در برنامه تامین مالی و نوآوری حمل و نقل (TIFIA) مورد استفاده قرار گرفته که این برنامه نیز به نوبه خود در زمینه تامین مالی پروژه‌های مد نظر وزارت حمل و نقل ایالات متحده موفق عمل نکرده است. این در حالی است که در این طرح نسبتا ناموفق مشوق‌های قابل ملاحظه‌ای از سوی دولت در نظر گرفته شده بود. در عین حال سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی همچون پل و جاده و اخذ عوارض از مصرف‌کنندگان پس از بهره‌برداری از پروژه به صورت تاریخی از بازدهی بسیار پایینی برخوردارند و همین امر نیز این پروژه‌ها را برای سرمایه‌گذاران از جذابیت دور ساخته است.
با در نظر گرفتن جمیع این شرایط، بسیاری از تحلیلگران به تاثیرگذاری برنامه های تحریک اقتصادی دولت جدید ایالات متحده در بالا رفتن تقاضای جهانی برای فلزات اعتقاد چندانی ندارند و توقعات شکل گرفته در ماه های اخیر را اغراق شده ارزیابی می کنند.
