دنیای اقتصاد: ۹ تیرماه امسال نخستین تراکنش اینستکس وارد مرحله پردازش شد. اینستکس که با هدف جبران حداقلی خسارات ایران در اثر خروج آمریکا از برجام در بهمن‌ماه ۹۷ راه‌اندازی شد، قرار بود در گام نخست، تجارت ایران با سه کشور آلمان، انگلستان و فرانسه را پوشش دهد.
در صورت گسترش فعالیت‌ها، کشورهای دیگر نیز می‌توانستند به این سازوکار بپیوندند. به گفته متولیان، کارکرد اصلی این کانال مالی، سهولت تجارت برای طرف ایرانی است. از طریق این سازوکار، ایران روی کاغذ می‌تواند با فروش کالا یا نفت به کشورهای اروپایی، اعتباری در اینستکس ایجاد کند سپس با استفاده از آن نیاز وارداتی خود را از داخل خاک اروپا تامین کند. اما برخی از تحلیلگران اقتصادی معتقدند اهدافی که برای اینستکس طراحی و تعبیه شده است، به نظر دور از دسترس است و قابلیت اجرایی ندارد.
«باشگاه اقتصاددانان» در پرونده پیش‌رو سازوکارهای این کانال مالی و چگونگی تحقق اهداف اینستکس را زیر ذره‌بین قرار داده است:
- انتظارات از کانال مالی ایران و اروپا| فریال مستوفی
- دو غایب بزرگ| علی‌اصغر زبردست
- درگاه تهاتر تجارت| یلدا راهدار
- آزمون استقلال اروپا| امیر علیزاده