پیام توافق ایران با غول هواپیماساز جهان، از دو منظر قابل بررسی است. در درجه اول، این قرارداد هیات حاکمه آمریکا را در وضعیتی قرار می‌دهد که در مسیر مذاکراتی که ایران با «ایرباس» فرانسه دارد، سنگ‌اندازی نکند. در درجه دوم، با توجه به اینکه ایران نیازمند 500 فروند هواپیما به‌منظور نوسازی ناوگان هوایی است، «بوئینگ» می‌تواند به‌منظور فعال‌سازی خط تولید خود، روی ایران به‌عنوان یک مشتری بزرگ حساب کند.
ساختار اقتصاد آمریکا به گونه‌ای است که شرکت‌های بزرگ سعی می‌کنند از ظرفیت‌های سیاسی در جهت بازارسازی خود استفاده کنند. برآوردها حاکی از این است که با عملیاتی شدن قرارداد «بوئینگ» حداقل 100هزار شغل برای صنعت هوا و فضای آمریکا ایجاد خواهد شد که این موضوع همراستا با وعده‌های انتخاباتی ترامپ است. بنابراین با توجه به منفعت اقتصادی این قرارداد، به نظر می‌رسد معادلات سیاسی آن را تحت‌تاثیر قرار ندهد.