به گزارش اکوایران، صنایع کشور در طی فعالیت خود با مشکلات و بحران‌های متعددی مواجه می‌شوند. این بحران‌ها گاهی ناشی از عوامل داخلی مثل ضعف مدیریت شرکتی است و گاهی از عوامل خارجی مثل دامپینگ بازار‌های جهانی یا سیاست‌گذاری‌های اقتصادی دولت نشأت می‌گیرد.
در بین عوامل محرک صنایع تولیدی کشور، سه عامل نیروی انسانی، مواد اولیه و انرژی مورد نیاز برای تولید نقش محوری دارند و ضعف در ورود هر کدام به چرخه تولید، به سرعت خطوط تولید را متوقف می کند.
یک چرخ تولید معمولاً لنگ می‌زند!
کشور ما از نظر مواد اولیه مخصوصاً در صنایعی که بیشتر از سایر صنایع در ایران توسعه پیدا کرده‌اند، کشوری غنی به شمار می‌رود و حتی بخشی بزرگی از مواد اولیه استخراج شده مانند نفت، گاز یا کانه‌های فلزی و غیر فلزی صادر می‌شوند. کمبود نیروی کار متخصص نیز با وجود افزایش آمار مهاجرت، معمولاً موجب تعطیلی واحد‌های تولیدی نمی‌شود و فقط گاهی با استفاده از افراد غیر متخصص در مدیریت مجموعه‌های تولیدی، شاهد کاهش سودآوری یا انباشت زیان هستیم.
از سوی دیگر، تأمین انرژی مورد نیاز صنایع با چالش‌های زیادی همراه است. کشور ما با توجه به عدم موفقیت در خصوصی‌سازی صنعت برق کشور که امکان سرمایه‌گذاری خصوصی را به حداقل رسانده و با توجه به عقب‌ماندگی تولید نسبت به تقاضای موجود، در فصول گرم سال با بحران تأمین انرژی برق مواجه می‌شود. نکته قابل توجه دیگر تأمین انرژی در کشور ما تکرار این رویه در زمستان برای گاز است و مسئله تأمین گاز صنایع در دومین کشور دنیا با بیشترین ذخایر گاز جهانی نیز پس از سیکل بحران برق، تکرار خواهد شد.
قطار اقتصاد کشور که به کمک سیستم حرکتی شرکت‌های سودآور به حرکت در می‌آید، در سال‌های اخیر دو ماه گرم سال را با چالش ناترازی برق و دو ماه سرد سال را با چالش ناترازی گاز در کندترین حالت ممکن حرکت می‌کند.
کارشناسان یکی از راه حل‌های اصلی مشکلات امروز اقتصاد ایران را جذب سرمایه خارجی می‌دانند. هرچند رییس دولت چهاردهم با شعار تنش‌زدایی در روابط خارجی و رفع تحریم به قدرت رسیده است اما به نظر می‌رسد حل مشکلات اقتصاد ایران زمان‌بر خواهد بود.
