چند ماه گذشته را باید کابوسی طولانی برای دولت روحانی دانست؛ دولتی که یکی از بزرگ‌ترین افتخارات خود را کاهش تورم به سطح زیر ۱۰ درصد می‌دانست و امیدوار بود بتواند در دوره جدید نیز این روند را ادامه دهد، اما سیل عظیم نقدینگی در نهایت با جرقه ترامپ به بازارهای مختلف سرازیر شد و هر کدام را یکی پس از دیگری درهم کوبید تا نشان دهد اقتصاد شوخی‌بردار نیست.
موجی که ابتدا روانه بازار طلا و ارز شد و قیمت‌ها را ظرف مدت کوتاهی به رکوردهای تاریخی خود رساند، سپس مسکن را پس از چندین سال رکود با افزایش قیمتی عجیب در تمام بخش‌ها از جمله خرید و فروش و اجاره مواجه کرد و در هفته‌های اخیر نیز روانه بورس تهران شده و شاخص را تا سطح ۱۱۵ هزار واحد افزایش داده است.
هرچند مسوولان دولتی فشارهای سیاسی را عامل افزایش قیمت‌ها می‌دانند و سعی در سلب مسوولیت دارند، اما اعداد و ارقام منتشر شده چیز دیگری را بازگو می‌کنند. نقدینگی کشور در سال‌های ۹۲ تا ۹۶، از 639.5 هزار میلیارد تومان به 1529.9 هزار میلیارد تومان افزایش یافته که رقمی خیره‌کننده در تاریخ کشور محسوب می‌شود.
در همین مدت حجم پول از 119.6 هزار میلیارد تومان به 194.6 هزار میلیارد تومان و شبه پول نیز از 519.9 هزار میلیارد تومان به 1335.3 هزار میلیارد تومان افزایش داشته است. رشدهایی سرسام آور که همگی ریشه در سیاست پولی و مالی نادرست دارد.
تحلیل موسی غنی‌نژاد از شرایط اقتصادی ایران را بخوانید: جنگ اقتصادی، استراتژی و تاکتیک
باشگاه اقتصاددانان به بررسی التهاب‌ها در ۴ بازار ارز، پولی بانکی، مسکن و بورس پرداخت:
سمت‌وسوی قیمت مسکن/ حمید یاری
در بورس چه گذشت؟/ وحید مطهری‌نیا
تنگنای اعتباری در بانک‌ها/ امیر حسین غفاری‌نژاد
سناریوها در بازار ارز/ احسان جعفری باقرآبادی