به گزارش اکوایران، هزینه های ایرانیان در سال های اخیر تغییرات گوناگونی را به همراه داشته است. مرکز آمار ایران که همواره یکی از مهم ترین مراکز در خصوص اطلاع از داده های مختلف اقتصادی و ... در خصوص شرایط ایران بوده در گزارش وضعیت کلان خود در شاخص های مختلف، نقش مسکن را در هزینه افراد جامعه پررنگ تر ترسیم کرده است.
به طور کلی دراین بررسی هزینه افراد در چهار شاخص مسکن، بهداشت و درمان، تفریحات و آموزش مورد بررسی قرار گرفته است.
رکوردزنی سهم هزینه مسکن در هزینه خانوار
طبق آمارها وداده های منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران، نسبت هزینه مسکن به کل هزینه خانوارهای شهری در سال 1399 (آخرین اطلاع آماری در این خصوص) برابر با 42.81 درصد به ثبت رسیده است. بررسی این متغیر با سال های گذشته نشان می دهد این بالاترین رکورد این رقم حداقل از سال 96 تا کنون بوده است.
این رقم در مناطق روستایی در این بازه زمانی معادل با 23.14 درصد بوده که هرچند تقریبا نصف سهم هزینه پرداختی شهری هاست اما باز هم بالاترین سطح را درسال های اخیر خود داشته است.
پیشی گرفتن سهم بهداشت و درمان روستاها از شهر ها
در بخش دیگری از این مقایسه به هزینه بهداشت و درمان در کشور پرداخته شده است. در این بررسی هزینه مربوط به امور بهداشتی شهرنشینان در سال 99 تقریبا 11.29 درصد بوده و تغییر چندانی را با سال های گذشته خود نداشته است.
در همین رابطه کمترین میزان در این شاخص در مناطق شهری در سال 99 رخ داده که برابر با 10.59 درصد بوده است.
اتفاق مهم دیگر در این مقطع پیشی گرفتن این سهم در مناطق روستایی از شهر نشینان در این سال بوده است. طبق آمارهای منتشر شده در این خصوص در مناطق روستایی هزینه بهداشت و درمان 11.49 درصد از کل هزینه های خانوار در سال 99 بوده که از این رقم در سال 96 بصورت قابل توجهی بیشتر است. در سال 96 این رقم برابر با 9.73 درصد به ثبت رسیده بود یعنی 1.76 واحد درصد کمتر از مقدار فعلی.
کاهش سهم هزینه تفریح در سبد مصرفی ایرانیان
در بخش دیگری از این داده کاوی در ایران سهم تفریح و سرگرمی از زندگی های شهری و روستایی در این مدت مورد ارزیابی قرار گرفته است.
این سهم در سال 99 برابر با 1.91 در مناطق شهری ثبت شده که در مقایسه با سال های گذشته این شاخص در کمترین سطح خود قرار گرفته است. در سال 96 این رقم در سطح 2.89 درصد قرار داشته است.
در مناطق روستایی نیز این رقم روندی نزولی داشته و در این مقطع در سطح 1.59 درصد قرار گرفته است که مطابق با شهری ها در کمترین سطح خود در بازه مورد بررسی قرار داشته است.
این کاهش می تواند چند تفسیر داشته باشد. تفسیر نخست به معنای کاهش سطح قیمت ها در این حوزه و تفسیر دیگر می تواند اشاره به گستردگی سهم بیشتر مصارف در سبدهای دیگر و در نتیجه خالی تر شدن این سبد در مصرف ایرانیان باشد.
البته علت سومی را هم می توان به این امر اختصاص داد. در سال 99 که شیوع کرونا در ایران موج های متوالی سیاهی را از خود برجای گذاشته، مراکز تفریحی درکشور از رونق کمتری برخوردار بوده و در نتیجه این سهم کاهش قابل توجهی را در هزینه افراد ثبت کرده است.
کاهش هزینه آموزش در کشور
آخرین شاخص مورد بررسی در داده های منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران به کاهش سهم هزینه ها در بخش آموزش در سال 99 اشاره داشته است.
در همین رابطه سهم هزینه آموزش در مناطق شهری در کشور به کل هزینه ها برابر با 1.51 درصد بوده و درکف 4 سال گذشته بوده است.
در مناطق روستایی نیز این سهم کاهش پیدا کرده و در مقطع مشابه معادل با 1.1 درصد ثبت شد. مقایسه ها نشان می دهد در این مناطق نیز این کمترین سهم هزینه در بخش آموزش در 4 سال گذشته بوده است.
مانند وضعیت بهداشت و درمان درسال 99 می توان به غیر از کاهش هزینه ها در این بخش، رکود دوره کرونا و کاهش هزینه های آموزشی ناشی از این اتفاق در کشور را عامل مهمی در افت سهم هزینه ها دانست.
