دنیای بورس | صنعت آلومینیوم که یکی از بزرگترین تولیدکنندههای گازهای گلخانهای بین فلزات است، در تلاش است استانداردهای مشترک در فراوری محصولات سبز اتخاذ کند، اما مشکل اینجاست که شرکتهای رقیب عمدتا محصولات خود را از این نظر بهبود میبخشند و کاری با ایجاد سازوکارهایی که به بازار بزرگتر محصولات سبز کمک کند، ندارند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، در حالی که رقبا در صنعتی که بار مازاد عرضه بر دوش آن سنگینی میکند، برای سهم بازار میجنگند، ابتکارهای زیادی سعی دارند شاخصهایی برای تولید کمکربن ایجاد کنند.
آلومینیوم که به برق زیادی برای ذوب نیازمند است یکی از آلایندهترین فلزات به شمار میرود. بر اساس این گزارش، برای تولید هر تن آلومینیوم به طور متوسط 16.5 تن دیاکسیدکربن منتشر میشود. در مقام مقایسه، فراوری فولاد با اینکه به طور کلی آلایندگی بیشتری به دنبال دارد، اما برای هر تن تولید، 2.3 تن دیاکسیدکربن منتشر میکند.
بیشتر گروههای بزرگ آلومینیوم تولید محصولاتی را آغاز کردهاند که معمولا با استفاده از انرژی برقآبی آثار کربنی کمتری به جا میگذارند، اما هر کدام از این شرکتها استانداردهای خودش را دارد.
یک شرکت مشاورهای واقع در بریتانیا به نام «کربن تراست» در ماه ژوئن راهنمایی برای شناسایی و برچسب زدن محصولات کمکربن آلومینیومی پیشنهاد داد. بر این اساس، اگر تولید هر تن آلومینیوم، 4 تن یا کمتر دیاکسید کربن منتشر کند که حدود 20 درصد میزان جهانی است، آن را آلومینیوم سبز قلمداد میکنیم.
با این حال، این پیشنهاد راه به جایی نبرد. بخشی به خاطر اینکه این کار پژوهشی بودجهاش را از شرکت ایانپلاس روسیه که مالک غول آلومینیومی روسال است، گرفته بود. علاوه بر این، بقیه تولیدکنندهها تمایلی نسبت به پیروی از پیشنهاداتی که توسط رقیبشان تامین مالی شده، نداشتند. کربنتراست البته گفته اگرچه آن گزارش با حمایت مالی ایانپلاس همراه بوده، محتوای پژوهش مستقلا توسط این نهاد تهیه شده است.
همچنین، یک شرکت مشاورهای دیگر در آمریکا اکتبر سال گذشته ارزیابی پریمیوم آلومینیوم سبز را کلید زد اما این راهکار نیز به در بسته خورد، چراکه خریداران علاقهای به پرداخت هزینه اضافی برای آلومینیوم سازگار با محیط زیست نداشتند.
