تمایل خارجی‌ها
صنعت خدمات فروشگاه‌های زنجیره‌ای که با هدف به حداقل رساندن هزینه‌ها و تامین با کیفیت کالا به دست مصرف‌کننده در ایران جای خود را کم کم باز کرده که در بازار فعلی ایران جای رقیب خارجی برای به مهک درآوردن توزیع‌کننده داخلی خالی است. پس از اینکه ایران و قدرت‌های بزرگ بر سر انرژی هسته‌ای به توافق رسیدند، سرمایهگذار خارجی به دلیل بازار بکر و جذاب ایران به دنبال حضور خود به هر نحوی در این بازار است. صنایع فروشگاهی زنجیره‌ای از جمله صنایعی است که علاقه‌مندی سرمایهگذار خارجی برای حضور را می‌طلبد و در نخستین گام سرمایه‌گذاران کره‌ای حضور خود را در بازار داخلی به طور جدی دنبال می‌کنند. در این میان اروپایی‌ها نیز بسیار سعی کردند سهم مناسبی از این بازار کسب کنند. به گفته رئیس سازمان توسعه تجارت ایران شرکت‌های آلمانی و فرانسوی نیز برای راه اندازی فروشگاه های بزرگ زنجیره ای در کشور اعلام آمادگی کردند و حتی مقرر شده پیشنهادهای عملی و برنامه‌های خود را از سال آینده میلادی (2018) به بعد اعلام می‌کنند. مجتبی خسروتاج تاکید می‌کند این موضوع توسط طرف ایرانی در دست بررسی است. البته ماجرا فقط به اروپایی‌ها و کره جنوبی ختم نمی‌شود، میل به حضور در بازار ایران در کشورهای حاشبه خلیج فارس نیز مشاهده می‌شود؛ به طوریکه برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس نیز در این زمینه درخواست هایی ارائه کرده اند و بعضی از آن‌ها که پیش‌تر فعالیت‌هایی داشته اند، به توسعه شعبه‌های خود مشغولند.
تابع قوانین و مقررات
به نظر می‌رسد اتباع ایرانی و خارجی برای راه اندازی فروشگاه‌های زنجیره‌ای در کشور مطابق مقررات با هیچ مشکل و محدودیتی مواجه نیستند. شرکت‌هایی همچون فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه و شهروند با راه اندازی فروشگاه‌های زنجیره‌ای در شبکه توزیع کشورمان فعال هستند و به توزیع کالاهای داخلی ساخت ایران و ارائه برخی محصول‌ها و تولید‌های خارجی که با رعایت قوانین و مقررات به کشور وارد شده باشد، می‌پردازند.
آمار وزارت صنعت
براساس آمار اعلامی وزارت صنعت، معدن و تجارت نزدیک یک میلیون و 800 هزار صنف توزیعی در کشور وجود دارد و سرانه مصرف کننده برای هر فروشگاه خرده فروشی 44 نفر است که این موضوع سبب افزایش هزینه‌های توزیع می‌شود و می‌توان این رقم را با ایجاد فروشگاه‌های بزرگ تا حد بسیار زیادی افزایش داد. حال باید دید که با حضور رقیب خارجی که بازار اجناس خارجی (البته با محدودیت‌ها و اماو اگرها) را توزیع می‌کند، شرکت‌های داخلی در چه وضعیتی به سر خواهند برد و آیا فروشگاه‌های بزرگ ایرانی رویکرد و راهبرد فروش خود را چه به لحاظ استراتژی و چه به لحاظ تکنیک فروش کالای داخلی و خارجی عوض می‌کنند؟ باید منتظر ماند که در این بازار تشنه و بکر ایران صنعت خدماتی توزیعی با حضور رقیبان در سایه توزیع‌کنندگان نوپای ایرانی به کدام سمت خواهد رفت؟