- محمود سریع القلم | متفکر و اندیشمند حوزه توسعه
چرا سیاستِ ما عموماً با عصبانیت همراه بوده است؟ سی دلیل برای پاسخ به این پرسش در ادامه می‌آید:
- چون متّحدِ قابلِ اتکایی در جهان نداشته ایم؛
- چون بیوگرافی (بسیار) کم خوانده ایم؛
- چون خریدار دارد؛
- چون نیازِعمیقی به مطرح شدن داریم؛
- چون بیشتراز سکوت و آرامش، از هیجان لذت می بریم؛
- چون رسانه ها سوژه پیدا می کنند؛
- چون تفاوت های بین کشورها را کمّی نمی بینیم؛
- چون تفاهم را عموماً عیب می دانیم؛
- چون Compromise را به سازش ترجمه کرده ایم؛
- چون در ناخودآگاه خود، سکوت و شمرده گویی را ضعف می دانیم؛
- چون خیلی حوصله نداریم استدلال بچینیم؛
- چون به فردی که آرام و گزیده گو باشد می گوییم مشکل دارد؛
- 1چون به جای دوست و شریک، سراغ مرید می گردیم؛
- چون عمدۀ رسانه ها، بیشتر با مطالبِ هیجانی شهرت پیدا می کنند؛
- چون منظومۀ رفتاری ما بیشتر واکنشی است؛
- چون تعریفِ ما از حاکمیتِ سیاسی عمدتاً غیراقتصادی است؛
- چون در ناخودآگاهِ ما، حماسه ازFact به مراتب جذاب تر است؛
- چون بیان استدلالی ضعفها را، شکست تلقی می کنیم؛
- چون قرائت خود را از مسائل، تنها قرائت می دانیم؛
- چون فردی که در صحبت کردن فریاد بِکشد را حق می دانیم؛
- چون برای سی سالِ آینده برنامه نداریم؛
- چون تعریفِ ما از حاکمیتِ ملی، به انزوا نزدیک تراست؛
- چون وقتی فردی عصبانی می شود احساس می کنیم به او ظلم شده است؛
- چون Share کردن را نیاموخته ایم؛
- چون به اثبات دائمی خود نیاز داریم؛
- چون در سیاست به دنبال صداقت هستیم و پیدا نمی کنیم؛
- چون مبنای قدرت را تولیدِ ناخالصِ ملی نمی دانیم؛
- چون عموماً تاریخِ چهار قرنۀ سرمایه داری را نخوانده ایم؛
- چون خود انتقادی در ناخودآگاه ما، مخزن مهمی ندارد؛
- چون برای حّلِ مسائل از طریقِ مناظره، آشنایی دقیقی نداریم.
منبع:کانال تلگرامی نویسنده
