دنیای اقتصاد: برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری برای عرضه و تقاضای بخش مسکن در چهار دهه گذشته با استفاده از اهرم‌ها، ابزارها و طرح‌های مختلفی انجام شده است؛ در دوره‌ای سیاست‌های بخش عرضه مورد توجه قرار گرفته و در دوره‌ای دیگر سیاست‌های بخش تقاضا.
در جریان دو دولت حسن روحانی نیز سیاست‌گذاری برای هر یک از این دو بخش مورد توجه بوده؛ به طوری که در دولت یازدهم (دولت اول حسن روحانی) توجه ویژه به سمت سیاست‌گذاری در بخش تقاضا با محوریت رژیم پس انداز و افزایش‌توانمندی تقاضا از طریق وام‌های مسکن بود، اما در دولت دوم ایشان با ناممکن دانستن افزایش سقف تسهیلات مسکن، به سیاست‌های بخش عرضه از طریق احداث ۴۰۰ هزار واحد مسکونی برای دو سال آتی توجه شده است.
حال سوال این است کدام یک از این دو نوع سیاست، می‌تواند در وضعیت کنونی به بازار مسکن کمک کند؟ آیا توجه صرف به یکی از این دو بخش می‌تواند کارگشا باشد؟ مدل بهینه سیاست‌گذاری برای بازار مسکن چیست؟ پاسخ تحلیلگران را با هم مرور کنیم:
- ابزارهای نوین سرمایه‌گذاری/ محمد امین کرامت
- تحریک عرضه یا تقاضا/ مجتبی عباسی
- چهار تابلو در چهار دهه/ منوچهر خواجه دلویی
