همانطور که می‌دانیم محدودیت‌های اعمال شده برای استفاده از ارز صادرات عملا فرآیند صادرات را به صورت رسمی مختل کرده و شرکت‌ها تمایل کمتری به این امر نشان می‌دهند. اما از سوی دیگر این شرکت‌ها حتی اگر بنا بر محدودیت‌های موجود موفق به فروش با قیمت‌های معادل صادراتی با نرخ آزاد نشوند؛ به دلیل ارزنده بودن نرخ محصولات تولیدی دلالان را به سمت خود جذب خواهند کرد و از این طریق رقابت برای محصولاتشان فراهم می‌شود که بر قیمت نیز تاثیرگذار خواهد بود. هرچند این دید سوداگرانه به هیچ وجه مورد تایید نیست اما می‌تواند عایدی برای شرکت‌های سیمانی داشته باشد.
بررسی‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که افزایش هزینه‌های تولید و انرژی و کاهش حاشیه سود تولید در کنار رکود بازارهای داخلی و رقابت منفی قیمت‌گذاری برای حفظ بازار، توان فروش اکثر شرکت‌های سیمانی را به شدت تحت تاثیر قرار داده‌است. در این گزارش به طور خاص به بررسی وضعیت شرکت سیمان خوزستان و ظرفیت بالقوه تولید با توجه به نکات مطرح شده می‌پردازیم.
«سخوز» در سال 92 تولید 2.15 میلیون تن سیمان داشته است. این میزان تولید در حال حاضر به 1.52 میلیون تن کاهش یافته است. عمده تغییر یاد شده به دلیل فروش مستقیم کلینکر با مقاصد صادراتی‌ست. تناژ تولید سیمان شرکت توانایی رشد بیش از 40 درصدی را داراست. این اتفاق اگرچه با کاهش فروش مستقیم کلینکر همراه خواهد بود اما به لحاظ درآمدی و ساختن سود برای شرکت شرایط بهتری را رقم می‌زند.
با فرض نرخ فروش در سطوح فعلی و افزایش هزینه‌های تولید با پیش‌فرض‌‌های کاملا سخت‌گیرانه، سودآوری این شرکت قابلیت افزایش تا سطح 58 تومان را دارد. لازم به ذکر است در این محاسبات اثر افزایش قیمت محصولات به دلیل رشد نرخ دلار به هیچ عنوان در نظر گرفته نشده و صرفا استفاده بهینه از ظرفیت و ترکیب تولید را مدنظر قرار می‌دهیم.
در گزارش‌های آتی سعی بر این است که با همین رویکرد توانایی سودآوری شرکت‌های سیمانی را با شرایط موجود به تصویر بکشیم.
