بحث عقد بزرگترین قرارداد خودرویی کشور میان ایدرو (سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران) و رنو منجر به تشکیل صف خرید در نماد شرکت پارس خودرو و ادامه حفظ روند مثبت برخی قطعهسازان شد. این فضای مثبت به دیگر نمادهای گروه خودرویی نظیر زامیاد، سرمایهگذاری رنا و ایران خودرو نیز تسری پیدا کرد به نحوی که این صنعت از لحاظ وزنی دادای بیشترین تاثیر مثبت روی شخاص کل شدند. در کنار این اتفاق، پس از مدتها بیشترین ارزش معاملات روزانه در این صنعت رقم خورد.
اما عقد قرارداد ایدرو با رنو تا چه اندازه بر عملکرد خودروسازها موثر است؟
سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به عنوان بخشی از طلب خود سایت تولید خودروی بن رو را از سایپا گرفتهاست. ایدرو با در اختیار قراردادن بن رو (به عنوان یک کارخانه مجهز و آماده تولید) به رنو مشارکتی 60-40 درصدی (به نفع طرف خارجی) را آغاز کردهاست. قرار است رنو در این کارخانه به تولید مدلهای کوئید، سیمبل و داستر بپردازد.
بر این اساس 60 درصد از قطعات مورد نیاز سیمبل و داستر نیز باید در ایران تولید شود که میتواند منجر به بهبود فضای کسب و کار و ارتقای سطح فنی و کیفی قطعهسازان داخلی شود.
قرار است پس از گذشت سه سال از فعالیت مشترک، ایدرو از قرارداد فوق حذف شده و رنو به طور مستقل به تولید محصولات خود در کشور بپردازد.
با توضیحات ارائه شده به نظر میرسد نه تنها قرارداد فعلی تاثیر مستقیمی بر عملکرد خودروییها ندارد بلکه با وارد شدن یک رقیب جدی با محصولات روز به بازار خودروسازی داخلی؛ سهم بازار این شرکتها نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. هرچند ظرفیت تولید این سایت تولیدی محدود است و باید 30 درصد از تولیدات صادر شوند اما احتمال گسترش بازار محصولات مستقل رنو و عدم تمدید قراردادهای جوینتونچر فعلی با سایپا برای تولید محصولات قدیمی فعلی این برند با توجه به سیاستهای این شرکت کم نیست.