میزان: نیازآبادی در جلسه دیروز محاکمه شبنم نعمت‌زاده و احمدرضا لشکری‌پور ، تبعات منفی اقدامات متهمان در 5 شرکت بورسی داروسازی فارابی ، اسوه ، زهروای، جابربن حیان ، پارس‌دارو و سه شرکت غیربورسی گفت: شرکت رامافارین که سهام آن متعلق به بانک ملی است براساس عملکرد شرکت رسا با کاهش نقدینگی و تولید مواجه شده است.
داروسازی فارابی متعلق به تأمین اجتماعی و از شرکتهای بزرگ دارویی و تولیدکننده داروهای خاص بر اثر عملکرد شرکت رسا ، 68 میلیارد تومان ضرر و با تعدیل نیرو و بحران کارگری مواجه شد. تبعات اقدامات شرکت رسا موجب کمبود آنتی‌بیوتیک در اوایل سال گذشته در سطح کشور شد.
دارویی زهروای نیز که سهام آن متعلق به تأمین اجتماعی است اقلام دارویی راهبردی مانند داروهای مرتبط با بیماری کلیه و ام‌اس را تولید می‌کرد و در برخی داروها 80 تا 100 درصد سهم بازار را در اختیار داشت اما عملکرد شرکت رسا ، موجب بی‌اعتمادی در سایر کشورها و سوق دادن این شرکت تا مرز ورشکستگی شد و این شرکت را مجبور کرد برای ادامه فعالیت از تسهیلات بانکی با سود بیشتر استفاده کند.
دارویی اسوه متعلق به بانک ملی است که 300 میلیارد تومان در سال سود داشت و داروهای ضدسرطان و ام‌اس و دیابت تولید می‌کرد اما اقدامات متهمان در قالب شرکت رسا چرخه تولیدات شرکت را با اخلال مواجه کرد و باعث شد دسترسی به داروهای این شرکت دچار اخلال شود.
جابربن حیان که سهام آن متعلق به بانک ملی است از تولیدکنندگان بزرگ و فوق‌العاده مهم دارو است که عملکرد شرکت رسا باعث کاهش نقدینگی و تولید این شرکت شده و آن را مجبور به اخذ تسهیلات با سود بیشتر کرده است.
پارس‌دارو که سهام آن به صندوق تامین اجتماعی تعلق دارد از شرکتهای مهم است و 70 قلم دارو تولید می‌کند و بدهی رسا موجب شد که نقدینگی این شرکت کاهش یابد و برای تولید دارو با مشکل تامین مواد اولیه مواجه شود.
فارماشیمی نیز متعلق به بیمه سلامت وزارت بهداشت است که تبعات اقدامات متهمان در قالب شرکت رسا این شرکت را تا مرز ورشکستگی پیش برد و علاوه بر زیان‌ده شدن این شرکت توان خرید مواد اولیه را کاهش داد و موجب توقف تولید شد و این شرکت را با بحران کارگری مواجه کرد.
شرکت استراژن که سرمایه‌گذار آن خارجی است در حوزه دانش‌بنیان و تولید داروهای خاص نظیر داروهای ضد سرطان فعالیت می‌کرد بین 100 تا 90 درصد بازار را در اختیار داشت اما اقدامات شرکت رسا باعث بی‌اعتمادی سهامداران خارجی و عدم تمایل به سرمایه‌گذاری در ایران و سوق دادن آن تا آستانه ورشکستگی شد.
شرکت ایران سرنگ نیز تا آستانه تعطیلی پیش رفت و دو سوم کارگران آن تعدیل شدند.
