پترو تحلیل: به نظر می‌رسد بیش‌تر شرکت‌های پتروشیمی با توجه به اینکه مجبور به پرداخت عوارض یک درصد آلایندگی به خزانه دولت هستند، ترجیح می‌دهند تغییراتی در مجتمع‌ها لحاظ نکنند و همان سهم یک درصد عوارض فروش خود را بپردازند. این در حالی است که فشار نمایندگان مجلس نیز برای عدم خروج شرکت‌های پتروشیمی که دیگر آلاینده نیستند هم از لیست آلایندگی، سبب شده پتروشیمی‌ها با وجود تمکن مالی، همچنان علاقه‌ای به رفع آلایندگی شرکت های خود نداشته باشند.
مثلا پتروشیمی بندرامام به عنوان بزرگترین مجتمع پتروشیمی همچنان خروجی پساب خود را به خور می‌ریزد و به گفته کارشناسان محیط زیست سبب شده زندگی برای ساکنان اطراف این مجتمع در خوزستان غیرممکن شود.
همچنین بیش‌تر شرکت‌های پتروشیمی مانند رازی، شیمی تکس آریا، اروند، زاگرس، مارون، پردیس، کرمانشاه، بیستون و بوعلی سینا نیز در لیست شرکت‌های آلاینده هستند. این در حالی است که در سال 96 بیش از 15 هزار میلیارد تومان از محل یک درصد عوارض آلایندگی شرکت‌های پتروشیمی، به حساب دولت پول واریز شده و سپس در اختیار شهرداری‌های مناطق قرار گرفته، اما برای محیط زیست و رفع آلایندگی از اطراف این شرکت‌های پتروشیمی، هزینه ای نشده است.
همچنین گفته می‌شود اکثر ساکنان مناطق اطراف پتروشیمی کرمانشاه و بیستون دچار مشکلات گوارشی حاد هستند و حتی دام‌های زنده در معرض آسیب قرار داشته و تلف شده‌اند. به نظر می‌رسد با توجه به اینکه انسان‌ها و آکوسیستم‌های نزدیک به شرکت‌های پتروشیمی در معرض آسیب و نابودی قرار دارند، نیاز است نگاه سیاسی بر پرداخت عوارض یک درصد فروش این شرکت‌ها حذف شود.
